Recenzja obudowy NZXT Lexa

Obudowę zapakowano w szare pudło, które zostało ozdobione sporą ilością zdjęć, listą zalet oraz specyfikacją. Już coraz rzadziej spotyka się zwykłe szare pudło. Górna i dolna część została zabezpieczona pianką, a cała obudowa była zapakowana w folie antystatyczną.

W pudle poza Lexą można znaleźć komplet szyn do montażu dysków, napędów 3,5” i 5,25”, zestaw śrubek i instrukcję w postaci kilku ulotek (oczywiście nie ma nic w języku polskim). Akcesoria były zapakowane w niewielkie kartonowe pudełko.

W kartonie powinno być jeszcze dołączone nosidełko na obudowę, ale w zestawie, który otrzymaliśmy nie było go więc nie mogę nic na jego temat więcej powiedzieć.

NZXT Lexa dostępna jest tylko w kolorze czarnym. Lakier, którym ją pokryto jest błyszczący i ładnie odbija otoczenie, jednakże pozostają na nim bardzo dobrze widoczne ślady palców.


Jeśli chodzi o stylistykę, to użyto w jej projekcie prostych linii, a przedni panel dodatkowo jest wypukły, przez co obudowa nie jest kolejną kostką na biurku.


Cały przód został pokryty błyszczącą aluminiową blachą, która odbija otoczenie niczym lustro. Oczywiście z nią też jest taki sam problem jak z pozostałą powierzchnia obudowy, czyli zostają na niej bardzo dobrze widoczne plamy, a wyczyszczenie ich zwykłą szmatką nie daje dobrego efektu.


Obudowa posiada cztery zewnętrzne zatoki 5,25” i dwie 3,5”, które zostały ukryte za drzwiczkami. Również tam został umieszczony przycisk reset.

Jeśli chodzi o drzwiczki to blokowane są za pomocą dwóch magnesów, dzięki czemu podczas transportu nie będą nam latać. Minusem jest to, że są montowane na stałe i nie można ich zdjąć, oraz można je odchylić tylko o około 100 stopni.


Przycisk Power znajduje się w górnej części panelu przedniego, dzięki czemu dostęp do niego jest bardzo wygodny. Obok niego znajduje się niewielkich rozmiarów wyświetlacz LCD, na którym wyświetlane są temperatury z trzech czujników termicznych. Wyświetlane pomiary są bardzo dobrze widoczne, ale tylko z bliska, z większej odległości zlewają się z tłem.


Z boku przedniego panelu, z jednej strony zostały umieszczone porty USB, FireWire, Audio, a z drugiej strony otwory wentylacyjne.


Lewą ściankę obudowy w większości zajmuje akrylowe okno, w które jest wmontowany podświetlany na niebiesko wentylator 120 mm. Na tej ściance umieszczono również zatrzask z zamkiem na kluczyk, dzięki czemu nie musimy jej dokręcać śrubkami oraz w niewielkim stopniu możemy zabezpieczyć dostęp do środka obudowy.


Z tyłu Lexy umieszczono wygiętą plastikową kratkę, przez co obudowa z boku jest symetryczna. Jeśli chodzi o ową kratkę, to projektanci nie przemyśleli tej kwestii, ponieważ jeśli jest zamontowana to niemożliwe jest użycie szybkośrubek do zabezpieczenia bocznych ścianek, oraz powoduje problemy z kablami. Oprócz tego kratka została wykonana z plastiku, który nie należy do najsolidniejszych materiałów. Na szczęście można ją zdemontować, co polecam zrobić od razu po wypakowaniu obudowy.


Wnętrze

W środku ilość miejsca jest typowa dla obudów midi Tower, czyli bez problemu zmieszczą się płyty ATX, Mini-ATX, Micro-ATX. Niestety Lexa nie dysponuje wysuwaną tackę na płytę główną.

Przez to, że umieszczono listwę wzmacniającą konstrukcję, zasilacz należy zamocować zanim zaczniemy montaż płyty głównej.


Na dole, za przednim panelem umieszczono koszyk na wewnętrzne napędy 3,5”, który został obrócony o 90 stopni.


Wszystkie napędy mocuje się za pomocą szyn. Jeśli chodzi o montaż w zewnętrznych zatokach 5,25” to jest on wygodniejszy niż ten w Nemesis Elite, gdyż nie musimy usuwać przedniego panelu, żeby wsunąć napęd, tylko usuwany plastikową zaślepkę i wsuwamy go w szczelinę. Jeśli chodzi o zewnętrzne zatoki 3,5”, to wciąż trzeba usunąć przedni panel, żeby coś tam zamontować.

Bez użycia śrubek można też montować karty rozszerzeń, które blokujemy przy użyciu dźwigni. Minusem może być to, że wszystkie karty blokujemy naraz, a nie każdą z osobna.


Chłodzenie

NZXT Lexa dysponuje pięcioma miejscami na wentylatory, trzy dla wentylatorów 120 mm i dwa na wentylatory 80 mm. Wentylatory 120 mm montuje się za przednim panelem, z tyłu obudowy i na bocznej ściance, natomiast miejsca na wiatraki 80 mm znajdują się na dolnej i na górnej ściance obudowy.


Standardowo dołączono trzy podświetlane wentylatory 120 mm, i jeden 80 mm, który umieszczono w górnej części. Na dolnej ściance umieszczono tylko filtr przeciwkurzowy.


Na szczęście dołączone wiatraki są bardzo ciche przez co słychać było tylko terkot wentylatora na CPU.


Podsumowanie

Młoda firma NZXT z każdym nowym produktem o wysokiej jakości wykonania i niebanalnej stylistyce, umacnia swoją pozycję na rynku.

Obudowa Lexa należy właśnie do grona tych produktów. Do jej zalet należy niewielka waga, bezśrubkowy montaż napędów i kart, cztery dołączone wentylatory, wyświetlacz z czujnikami temperatury, oraz stylistyka.

Niestety nie ma rzeczy idealnych i Lexa też nią nie jest. Do wad należy zaliczyć łatwo brudzącą się powierzchnię, mało czytelny wyświetlacz i kłopotliwą tylną kratkę. Wady te można by pominąć, gdyby nie cena, która wynosi 549 PLN za obudowę bez zasilacza. Ale jeśli komuś zależy na wyjątkowym wyglądzie to NZXT Lexa jest godna polecenia.